ابعاد قلبى انتظار موعود

يكي از ابعاد مهم انتظار، كه پيوسته بايد مورد توجه باشد، بعد توحيدي آن است. انتظار، در ماهيت خود ، انسان منتظر را متوجه مبدأ عالم، خداي جهان و سرچشمه همه هستها و هستيها مي كند.
انسان منتظر، همواره ، چشم به راه فرجي است كه به قدرت مطلقه الهي تحقق خواهد يافت.
منتظران، چشم به راه " مهدي" (عج ) هستند. مهدي كيست؟ بنده خدا، خليفه خدا و ولي خدا در زمين كه به قدرت خدا زنده است، مشغول عبادت خدا، غرق در خدا و واسطه گرداندن اوضاع جهان ، و روزي به امر خدا است و براي استقرار بخشيدن به دين خدا و نجات جامعه بشري ظاهرخواهد شد.
توجه در اين امر، همواره ، به خداي متعال است. و اين بعد توحيدي انتظار، و توجه به خدا و طلب فرج از درگاه خدا، از مهمترين اصول اين اعتقاد و باور است.
منتظران بايد، هميشه متوجه درگاه كبريايي الهي باشند، و روي دل به سوي خدا كنند، و از پيشگاه لايزال، طلب گشايش و فرج نمايند. اين تعليم را پيشوايان ياد كرده اند. پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) مي فرمايند:
اَفضَلُ اَعمالِ اُمَّتي ، انتظارُ الفَرَجِ مِنَ الله- عزَّوجلَ؛ بهترين اعمال امت من، انتظار رسيدن فرج است از نزد خداي عزيز جليل.
حضرت علي (علیه السلام) مي فرمايند:
اعتقاد به امامت نيز در انتظار به خوبى روشن است. امام مهدى ـ ارواحنا فداه ـ وصىّ رسول خدا و خاتم ائمّه ى طاهرين است; امامان همه او را ياد كرده اند.
آن حضرت مظهر قائم جارى امامت است و دين خدابه او قيام مى كند و زنده مى شود. او مشعل راه حيات و تكليف است، انتظار ظهور او بزرگترين تأكيد است بر اصل اعتقادى امامت و رهبرى.
در احاديث تأكيد بسيار شده بر شناخت امام و خط امامت; امام صادق ـ عليه السلام ـ مى فرمايد: «امام خود را بشناس اگر امام را شناختى چه ظهور زودتر اتفاق افتد يا ديرتر، به تو زيانى نمى رساند» در احاديث ائمه ـ عليهم السلام ـ تأكيد شده بر اينكه در عصر غيبت، راه امامان را بپيمائيد و از تعاليم و احكام آنان پيروى كنيد. به تولاى آنان چنگ زنيد و از دشمنان و مخالفان آنان تبرى بجوئيد و كناره گيريد.
بعد ديگر انتظار، توجه به پيامبران و مكتب پيامبران، تجديد عهد با آنان است، و همچنين توجه به مقام هدايت پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم)
منتظران، چشم به راه كسي هستند كه در او صفات و آثار پيامبران گرد آمده است، وهنگامي كه ظاهر گردد، آن آثار در او ديده خواهد شد.
هر كس دوست دارد آدم، شيث ، نوح ، ابراهيم ، موسي ،عيسي ، داود ، سليمان ، يوسف(علیه السلام) و... و محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) را ببيند، مي تواند آنان را در "مهدي" (عج ) ببيند.
او مي آيد تا آرمان پيامبران را تحقق بخشد، دين خدايي را بگستراند، و نداي توحيد را به همه سوي ببرد.
مهدي (عج) ، از اهل بيت پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) است. او فرزند فاطمه(س) و نواده حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) است. او فرزند علي(علیه السلام) و حسين(علیه السلام) است. او دوازدهمين وصي و جانشين پيامبر است. چون ظاهر گردد، پرچم پيامبر را در دست گيرد و به سنت پيامبر عمل كند. نخستين اصحاب او 313 تن به تعداد اصحاب پيامبر در جنگ " بدر" خواهد بود.
پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) ، از آمدن او خبرداده، و درباره او بسيار سخن گفته است. چون اوآشكار گردد، دين جدش پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را رواج دهد و حاكم سازد.
امام صادق عليه السلام مي فرمايند:
هر كس از شما، در حال انتظار ظهور حاكميت دين خدا درگذرد، مانند كسي است كه درخدمت قائم باشد، و درخيمه او...نه بلكه مانند كسي است كه در ركاب قائم بجنگد، نه به خدا سوگند، بلكه مانند كسي است كه در ركاب پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) شهيد شده باشد.
اين تعاليم همه، توجه دادن به اصل مهم نبوت ، ياد آن و تأكيد بر آن است .
معاد، بازگشت انسان به نزد خدا، ورود به جهان پايدار و شروع زندگي اصلي و حيات خالص است. مرگ دروازه اين راه است.
انسان از هنگام احتضار ، در جريان حيات بعدي خويش قرار مي گيرد، و عالم ديگر او آغاز مي گردد. انسان با مرگ، هست مي شود، از هستي ناقص و ناپايدار، به هستي خالص و كامل و پايدار منتقل مي گردد.
از قطار سريع السير زندگي در اين جهان، به ايستگاه رسيدگي به كارنامه دوران سفر پا مي نهد، و سپس وارد شهر زندگي هميشگي مي شود.
دوران حيات انسان، يك كلاس و يك امتحان است و مرگ، اعلام ختم جلسه امتحان است. رستاخيز، روز نمره خواني و اعلام نتيجه است.
به هر حال ، در امر انتظار، اصل اعتقادي بسيار مهم " معاد"، و بازگشت مسئولانه به نزد خداوند، همواره حضور دارد. اين حضور در سه جهت نمودار است:
جهت اول: اينكه مهدي(علیه السلام) ، به هنگام ظهور، ستمگران را كيفر مي دهد، ظالمان را به سزاي اعمال خود مي رساند، مؤمنان را عزيز مي دارد و رحمت الهي را به سزاواران مي چشاند. و اين خود نمونه اي است از چگونگي معاد و رستاخيز.
جهت دوم: اينكه به هنگام ظهور مهدي (علیه السلام) ، گروهي از پاكان و پليدان به جهان باز مي گردند، و به تعبير قرآن كريم:
" از هرامتي، دسته اي را باز مي گردانيم" " وَ يومَ نَحشُرُ مِن كُلِّ اُمَّةٍ فَوجاً.( نمل /83) و اين خود قيامت صغرايي است، و نشانه اي است براي قيامت كبري.
جهت سوم : اينكه ظهور مهدي"ع ء" ، از " اشراط ساعت" است، يعني : علائم قيامت. يكي از علائم و نشانه هاي حتمي قيام قيامت و فرا رسيدن رستاخيز، ظهور مهدي (علیه السلام) است.
مهدي پيش از قيامت مي آيد، و تا او نيايد و حكومت عدل را در جهان بر پاي ندارد، عمر جهان به سر نمي رسد، و قيامت بر پا نمي گردد.
بدينسان مي نگريم كه مسئله انتظار موعود، روابطي بسيار عميق با اصل اعتقادي معاد دارد. و بدينسان مي نگريم كه " انتظار"، شاخص مَُنوَّرِ ابعاد عقايد حقه است.
امر مهم ديگري كه هر منتظري بايد متوجه آن باشد، كتاب خدا و قرآن كريم است . مهدي (ع )، زنده كننده همه احكام قرآن است. انسان منتظر، همواره اين آرمان را در دل زنده مي دارد، كه روزي با ظهور مهدي آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) ، و آخرين خليفه آورنده قرآن، احكام قرآن جاري شود، و قرآن در سراسر جهان حاكميت يابد، و كتاب آسماني، برنامه زندگي انسان زميني گردد ، چنانكه اين موضوع، در احاديث بسيار، آمده است.
بدينگونه، توجه به قرآن كريم و نورانيت و هدايت قرآن نيز، جزء مسائل عمده انتظار است.
بعد عدل و دادگري و توجه به آن نيز در مسئله انتظار، بسيار روشن است. انتظار مهدي (علیه السلام) ، انتظار ظهور عدل است، عدل جهاني، عدل آفاقي و انفسي. مهدي (علیه السلام) مظهر اسماء الهي است، از جمله اين دو اسم مبارك:" يا عَدلُ يا حَكيم" است .
حضرت مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) تجسم اعلاي حق، و تحقق والاي عدل است. اوست كه جهان آكنده از بيداد را آكنده از داد مي سازد، و عدل خدايي را در همه جا و همه سوي سرايت مي دهد و او مظهر دادگري فراگير است.
به طوركلي، تداعي موضوع عدل و عدالت و جهانگير شدن آن، از انتظار ، جزء بديهيات است. انتظار، يعني چشم به راه امامي داشتن كه چون بيايد جهان را از عدل و داد مملو سازد، از آن پس كه از ظلم و جور مملو شده باشد.


منبع:www.imamalmahdi.com الف